امیرحسین احمدنیا

پایگاه نشر سیاه‌مشق‌ها، گفتگوها، اندیشه ها، اخبار و اطلاع رسانی‌ها

تعریف عملیات و جنگ روانی

  • ۱۷۳

برای عملیات روانی تعاریف متعددی ارائه شده است که به کامل ترین آن ها می پردازیم:

1- عملیات‌روانی استفاده دقیق و طراحی شده از تبلیغات و سایر امکانات به منظور تأثیرگذاری بر افکار، احساسات، تمایلات و رفتار گروههای دوست، دشمن و بیطرف، برای دستیابی به اهداف ملی است. 

2- صلاح نصر از نویسندگان مصری در تعریف عملیات روانی می‌گوید: عملیات روانی همان جنگ کلمه و عقیده است، خواه به صورت مخفی، آشکار، شفاهی و یا کتبی باشد. اساساً سلاحی است که به انسان و ذهن او توجه دارد و هرگاه امکان برقراری ارتباط عاطفی با مخاطب را داشته باشد می‌تواند به اعماق او نفوذ کند. 

3- ارتش امریکا در مارس 1955 میلادی در آیین‌نامه رزمی خود، تعریف جالب توجه و کاملی از عملیات روانی ارائه کرده است: «عملیات روانی استفاده دقیق و طراحی شده از تبلیغات و دیگر اعمالی است که منظور اصلی آن تأثیرگذاری بر عقاید، احساسات، تمایلات و رفتار دشمن، گروه بی‌طرف و یا گروههای دوست است به نحوی که پشتیبانی، برای برآوردن مقاصد و اهداف، می‌باشد» 

4- ویلیام داواتی عملیات روانی را مجموعه اقداماتی می‌داندکه کشوری به منظور اثرگذاری و نفوذ بر عقاید و رفتار دولت ها و مردم خارجی با ابزارهایی غیر از ابزار نظامی، سیاسی و اقتصادی انجام می‌دهد. طرفداران این نگرش، اغلب بر این باورند که تبلیغات جزء اصلی و اساسی عملیات روانی بوده ولی همه نیست.

5- عملیات روانی شامل طیف وسیعی از فعالیت ها نظیر ترور و خشونت سمبلیک به منظور ارعاب یا ترغیب مخالفان برای تطبیق رفتار خود است. صاحبان این نگرش، فعالیت های پنهان نظیر جاسوسی، براندازی، آدم‌کشی و دیگر روش های تروریسم و سانسور (زمانی که برای قالب‌بندی افکار و رفتار گروه های خاص طراحی شده باشد) را در قلمروی عملیات روانی قرار می‌دهند. (حسینی 1373 ص2).

6- ”پل لاینبرگ” نیز در سال 1954؛ در خصوص جنگ روانی نوشت: جنگ روانی، استفاده از تبلیغات ضد دشمن، همراه با اقدامات عملی است که ماهیت نظامی، اقتصادی یا سیاسی دارد. (سلطانی‌فر 1382 ص120).

7- جنگ روانی مجموعه اقدامات تبلیغی ـ روانی است که کشور یا گروهی برای اثرگذاری و نفوذ بر عقاید و رفتار دولت ها و مردم در جهت مطلوب به پشتیبانی زمینه‌ها و ابزارهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و نظامی انجام می‌دهد(سبیلان اردستانی 1382).

 

همان طور که ملاحظه می شود؛ در تعریف فوق؛ زمینه‌ها و ابزارهای اقتصادی، نظامی، سیاسی ـ دیپلماتیک و ارتباطی نیز لحاظ گردیده است. چراکه عملیات روانی درحقیقت به صورت پدیده ای کاملتر؛ طی سال های پس از جنگ جهانی دوم جایگزین جنگ روانی شده و تفاوت عمده آن با جنگ روانی قابلیت شمول آن بر حوزه های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و… است. چراکه عملیات روانی با پشتوانه اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و نظامی است که می تواند به موفقیت دست یابد.

 

به بیانی دیگر می توان گفت که مقصود از کلمه «روان» در عملیات روانی، اندیشه و فکر است که مبنای تصمیم و عمل قرار می‌گیرد. روان یعنی آنچه به فکر و اندیشه روح و مبادی معنوی و احساس درونی انسان ها مربوط می‌شود. اصل مسلم این است که اقدامات انسان‌ها بر اساس تصمیمی است که از مقدمات فکری ناشی می‌شود. هر اقدامی که از انسان سر می‌زند، بر اساس تصورها و تصدیق‌هایی است که پیرامون آن برای او حاصل شده است تا او را به “رفتاری خاص” وادار نماید. از سوی دیگر؛ انسان‌ها برای دستیابی به منافع و یا گریز از مفاسد رفتاری را از خود بروز می دهند و هر عملی را که انجام می‌دهند با مقدمات فکری به این نتیجه رسیده‌اند که برای آنها جلب منفعت می‌کند و یا آنها را از مفسده‌ای دور می نماید. بر این اساس است که اعمال و رفتار انسان‌ها ملزم به اتخاذ تصمیمی می شود که ناشی از مجموعه افکار و باورهای نفع گرایانه است. در این خصوص بایستی گفت، پس ازبلوک بندی جهان به دو قطب و رویارویی سیاسی و تبلیغاتی آمریکا و شوروی؛ تاثیر گذاری بر روان انسان ها در اوج و شدت خود طی جنگ سرد به اوج خود رسید. اگرچه قبل از آن نیز آلمان نازی و ایتالیای فاشیستی طی جنگ جهانی دوم با تکیه بر مسایل ناسیونالیستی و استفاده از آن به عنوان ابزارهای فریب و اغواگری(عملیات روانی)، توانسته بودند برتری نظامی و روانی را بدست آورند، اما برخورد با این مفهوم به شیوه کلاسیک و نوین آن و با استفاده از ابزار نوین؛ بیشتر به دوران جنگ سرد مربوط است. به گونه ای که امروزه عملیات روانی و یا جنگ نرم با ورود به حوزه سیاست و حکومت مفاهیمی از قبیل جنگ سخت را از اعتبار گذشته خویش ساقط کرده است.

 

8- دایره المعارف بریتانیکا نیز جنگ روانی را اینگونه تعریف کرده است: «فرآیند بهره برداری صحیح و طراحی شده از تبلیغات و اقداماتی با اتکا به ابزارهای نظامی، اقتصادی یا سیاسی که هدف اصلی آن نفوذ در عقاید، احساسات، عواطف، تمایلات و رفتار مخاطبان (افراد دشمن، بی طرف، هم پیمان و دوست) و تاثیرگذاری بر آنان، به منظور پیروزی در جنگ و تسلیم کامل نیروهای دشمن و تضعیف روحیه آنان است.[1]

 

9- البته برخی تعاریف قدیمی و کلاسیک معنای عملیات روانی را به فعالیت هایی که به طور مشخص در قلمرو صلاحیت نیروهای مسلح قرار دارد، محدود می کنند و آنرا تلاشی می دانند که بر تبلیغ برای مخاطبان خاص و پشتیبانی از ماموریت های نظامی معین متکی است. آیزنهاور رئیس جمهور آمریکا در سخنرانی خود در اکتبر 1952 علاوه بر روشن کردن خطوط استراتژی نظامی آمریکا در خصوص اهمیت جنگ روانی؛ گفت: «جنگ روانی در حقیقت، نبردی برای دستیابی و تأثیرگذاری بر افکار و اندیشه های مردم است». بدین ترتیب استراتژی دوران جنگ سرد ایالات متحده با محوریت جنگ روانی و ابزار قوی تبلیغات علیه بلوک شرق دنبال می شد.[2]

 

10- عده ای هم معتقدند که مفهوم اساسی جنگ روانی عبارت از دستکاری عقاید از طریق به کار گیری یک یا چند رسانه ارتباطی و به بیان دیگر، تضعیف و ناتوان کردن دشمن برای عمل و عکس العمل وی با استفاده از شیوه های تبلیغاتی است.[3]

یرخی نیز، جنگ روانی را که در حقیقت عملیات روانی کلاسیک محسوب می شود؛ شامل شکل دهی به نگرش های عمومی مردم توسط سیاستمداران، و یا نفوذ در شخصیت افراد با تکنیک های متفاوتی همچون شستشوی مغزی، هیپنوتیزم و استفاده از روان دارویی علیه زندانیان و … می دانند. اما تعاریف جدید آن را ضمن اینکه بخشی از جنگ همه جانبه علیه دولت رقیب یا دشمنان تلقی می کنند، آنرا مجموعه ی اقدامات یک دولت یا حکومت در جهت نفوذ و تاثیرگذاری بر عقاید و رفتار دولت ها و ملت ها می دانند که تحریک و ترغیب مخاطبین را با استفاده از ابزارهایی غیر از ابزار نظامی و با تاکید بر ابزارهای سیاسی، اقتصادی و تبلیغاتی در دستور کار خود قرار می دهد. به طوری که در جریان عملیات روانی با مد نظر قرار دادن اصول روانشناسی سعی می شود، همزمان تصاویر و کلمات یا مفاهیمی القاء و زمینه ای فراهم شود تا بتوان با ارائه بخشی از اطلاعات قبلی رفتار هدفمندی را دنبال کرد. در واقع اقدامات روانی بدون درگیر کردن ابعاد عاطفی و هیجانی تاثیرگذار نخواهد بود. هیجان های مرکب و همگانی به صورت سازمان یافته و هدایت شده همیشه در اوضاع جنگ و بحران سیاسی و اقتصادی وجود دارند و به کمک آنها از احساسات مردم سوء استفاده می شود.

از سوی دیگر؛ امروزه عملیات روانی در عمل و نظر جای وسیعی را برای خود باز کرده است. علاوه بر این‌که حیطه‌ی عمل و کاربرد آن بسیار وسیع‌تر از جنگ روانی شده است، از لحاظ نفوذ و تاثیر گذاری در روابط نظامی و امنیت، بر قوای نظامی نیز برتری یافته است. جان کالینز نویسنده کتاب استراتژی بزرگ می گوید که بوجود آوردن احساسات و عواطف برای تحریک رفتار گروه ها و دسته‌های خارجی دوست یا بی طرف جهت حمایت و پشتیبانی از دستیابی به اهداف ملی که به نوعی عملیات طرح ریزی و هدایت شده است، اقدامی روانی است.

در نتیجه باید گفت؛ جنگ روانی به طورمعمول؛ عبارت است از استفاده‌ی طراحی شده از تبلیغات و ابزارهای مربوط به آن؛ برای نفوذ در ویژگی‌های فکری دشمن با توسل به شیوه‌هایی که موجب پیشرفت مقاصد امنیت ملی مجری جنگ روانی می‌شود. اما عملیات‌ روانی (PSYOP)[4]، در نگرش عمده و کلی، با هدف خارجی ایجاد یک تصویر دلخواه، جلب و افزایش طرفداران و تحلیل بردن دشمنان و مخالفان، عامل مهمی در رویارویی و میدان کارزار و رقابت نرم در میان کشورها طی قرن حاضر محسوب می‌گردد. به همین ترتیب عملیات روانی موجب کمرنگ شدن مفهوم سنتی صلح شده است(به اصطلاح ضرب‌المثل قدیمی با پنبه سر بریدن جای‌گزین جنگ و یا صلح شده است). به طوری که پس از جنگ جهانی دوم عملیات روانی به جنگ افزاری کلیدی و کلانی برای اداره‌ی میدان‌های کاروزار و یا صلح شده است. چرا که کاربرد و نتیجه‌ی عملیات روانی در هر دو جهت؛ هم‌گرایی(ایجاد وفاق و صلح) و واگرایی(رویارویی و تنش) با توجه به توسعه‌ی فناوری ارتباطات جمعی، شگفت انگیز بوده است. علی ایحال؛ از میان تعاریف موجود در باره عملیات روانی؛ برخی از آنها نسبت به سایر تعاریف؛ دارای اهمیت بیشتری هستند که در زیر ارایه می گردد:

عملیات روانی به سلسله اقدامات برنامه ریزی شده، هماهنگ، هدفمند و قابل ارزیابی درحوزه‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی، اجتماعی و ایدئولوژیکی گفته می‌شود که برای ایجاد احساسات، نگرش‌ها یا رفتار مطلوب در گروه‌های دوست دشمن و بی‌طرف به منظور تامین مقاصد ملی طراحی و اجرا می‌گردد(رضا عاصف، 1384،ص:67).
عملیات روانی به منزله شیوه‌ای غیرخشونت آمیز بر عواملی مانند منطق، ترس، رغبت و دیگر عوامل روانی تکیه می‌کند تا هیجان‌ها، نگرش‌ها و رفتارهای خاصی را در مخاطبان پدید آورد. این رفتارها و نگرش‌های دستکاری شده می توانند از جلب حمایت مردم در مورد عملیات‌های نظامی تا آماده شدن برای نبرد را در برگیرند. از اینرو در جنگ‌های آینده، هر عملیاتی باید به سست کردن اراده جنگیدن افراد دشمن معطوف گردد. (مرادی، ۱۳۸۲: ۶ و5 ).
عملیات روانی اقدامات مدون و طراحی شده به منظور انتقال اطلاعات و نشانه‌های گزیده شده به مخاطبان خارجی در راستای تأثیرگذاری بر هیجان‌ها، انگیزه ها، دلایل، شیوه‌های استدلال و در نهایت بر رفتار حکومت‌ها، سازمان‌ها، گروه‌ها و افراد خارجی است (سوری، ۷۴:۱۳۸۵).

مسجد، مرکز ستاد اسلام است.

  • ۵۷۷

امام خمینی(ره):

اگر این مسجد و مرکز ستاد اسلامی قوی باشد، ترس از فانتوم‌ها نداشته باشید. ترس از آمریکا و شوروی و این‌ها نداشته باشید. آن روز باید ترس داشته باشید که شما پست بکنید به اسلام؛ پشت بکنید به مساجد ... .

20تیر 1359

حقیقت اسلام ناب از دیدگاه امام خمینی (ره)

  • ۸۲۳

از دیدگاه امام خمینی (ره) اساس و چکیده‌ی اسلام ناب، «توحید» است.

توضیح آنکه؛ در بدو امر، مفهوم توحید مفهومی آشنا است که فقط به حوزه‌ی باورها مربوط است. امام خمینی(ره) کلمه‌ی توحید و توحید کلمه را عصاره‌ی اسلام و مقصد انبیا می‌دانند. ایشان با نگاه دقیق خود این مفهوم را به گونه‌ای تشریح می‌کنند که قابلیت جریان و تاثیر عمیق در همه‌ی شئون جامعه را خواهد داشت.

امام خمینی(ره): کافی نیست که ما و شما در یک محفلی جمع بشویم و در جاهای دیگر هم همین طور، لکن آن مقصدی که مقصد اسلام است و مورد امر خدای تبارک و تعالی است و همه‌ی انبیا برای آن مقصد آمده اند از آن مقصد غفلت بشود. باید گفتارها، انسان را برساند به معنویات و برساند به توحید کلمه و کلمه‌ی توحید.      صحیفه، ج۱۴، ص۱۵۲.

 

امام خامنه‌ای نیز در این‌باره می‌فرمایند: لُب روح و حقیقت اسلام، توحید است.

 

اما توحید از نظر ایشان: توحید پدیده‌ای از جنس فعل و به معنای یکی کردن است.

توضیح آنکه؛ توحید از ماده‌ی "و ح د" در باب تفعیل استفاده شده و به معنای یکی شدن و یکی کردن است. یعنی وقتی دو چیز را با هم یکی کنیم به این عمل توحید گویند‌. در نتیجه، اصولا توحید پدیده‌ای از جنس شدن، فعل و کنش است. امام خمینی(ره) در این باب در کتاب آداب الصلاة می‌نویسند:

به عقیده‌ی نویسنده‌ جمیع علوم عملی است حتی علم توحید. شاید از کلمه‌ی توحید که تفعیل است عملی بودن آن نیز استفاده شود؛ چه که به حسب مناسبات اشتقاق، توحید از کثرت رو به وحدت رفتن و جهات کثرت را در عین جمع مستهلک و مضحل نمودن است. 

 

در واقع توحید یک چهره‌ی دانشی (اثباتی) دارد و یک چهره‌ی کنشی (ثبوتی).

در بعد اول صحبت از برهان  و انواع ادله‌ی عقلی و نقلی است و در بعد دوم صحبت از جریان توحید در متن واقعیت زندگی اجتماعی است.

مقام معظم رهبری در این‌باره می‌فرمایند: توحید یک امتداد اجتماعی دارد، یک امتداد سیاسی دارد، لااله‌الا‌الله فقط در تصورات و فروض فلسفی و عقلی منحصر و زندانی نمی‌ماند و می‌آید در کف جامعه تکلیف حام را معین ‌می‌کند، تکلیف مردم را معین می‌کند.

 

یکی از فرق‌های مهم مکتب امام با سایر مکاتب امام با سایر مکاتب در تبیین توحید است. امام وجهه‌ی فعل بودن توحید را پررنگ‌تر می‌بیند ولی در سایر مکاتب بیشتر از زاویه‌ی برهان و استدلال به این مفهوم می‌نگرد. البته توحید به معنای فعل بودن، مبتنی بر برهان غیر قابل خدشه بر توحید به معنای دانشی آن است.

مسجد، نهاد آموزش، پرورش، تعلیم و تربیت در اسلام

  • ۸۵۷

اولین کارکرد مسجد همانطور که از نامش پیداست، کارکرد عبادی است؛ اما نهاد آموزش و پرورش اسلام هم در مسجد شکل گرفت. پیامبر گرامی اسلام و اصحاب ایشان وقتی می‌خواستند قرآن را آموزش دهند، وقتی می‌خواستند احکام شرعی را برای مردم بیان کنند، مسجد پایگاه آنها بود.

این کارکرد مسجد تا قرن‌ها ادامه داشت. نه تنها در زمان رسالت حضرت، بلکه در دوره‌ی خلفا و در عهد امیرالمومنین(ع) و حتی در دوره‌ی سیاه بنی امیه و دوران بنی عباس، همیشه مسجد کارکرد آموزشی خود را حفظ کرده بود.

زوایایی در مساجد بزرگ برای علمای بزرگ و دانشمندان بزرگ وجود داشت که این‌ها کرسی درس اصلی شان را در مسجد برگزار می کردند. بنابراین در واقع می توان گفت بعد از کارکرد عبادی، کارکرد آموزشی مسجد، مهمترین و متداول ترین کارکرد مسجد در اسلام بوده است.

ذکر خدا و عبادت او، محور همه‌ی کارکردهای مسجد

  • ۸۹۹

السُّجودُ منتَهَی الِعباده من بَنی آدَمَ[1]

مسجد یعنی جایگاه سجده و سجده منتها و اوج بندگی و عبادت انسان در مقابل حضرت پرودگار جل و علی است.

مسجد در فرهنگ دینی یادآور عبودیت، بندگی و خضوع در محضر پرودگار علی اعلی است، با وجود اینکه زمین با همه‌ی وسعتش می تواند محل سجده و عبادت ذات باری تعالی باشد«جُعِلَت لی الأرضُ مسجدا...»[2]، اما برترین و اصیل ترین مکان برای عبادت و تقرب به پرودگار مسجد است.

لذا اصلی‌ترین نشانه‌ی مسجد و محور تمام کارکردهای مسجد، ذکر و یاد خدای تبارک و تعالی و عبادت ذات بی متهای او می باشد. در آیات کلام الله وحی، از مسجد به عنوان جایگاه ذکر و یاد خداوند و محل ذکر اسماء حسنی او یاد می شود: «وَ مَساجِدُ یُذکَرُ فِیها اسمُ اللهِ کَثِیراً»[3]و از این روست که ظالم ترین فرد کسی است که مردم را از ذکر و عبادت خدا در مساجد محروم می کند«وَ مَن أظلَمُ مِمَّن مَنَعَ مَساجِدَالله أن یُذکَرَ فِیها اسمُه»[4] .

مسجد جایگاه عبادت خالصانه‌ی خداوند[5]،  محل نجوای صادقانه با معبود[6]، پایگاه عروج انسان از خاک به افلاک[7]، زیارتگاه حضرت الله جل جلاله[8] و خانه‌ی نورانی حضرت پرودگار[9] است.

امیرحسین احمدنیا 16 رجب 1442 هـ . ق

 

[1] مجلسی،محمدباقر، بحارالانوار، ج82،ص164.

[2] عاملی، محمدحسن، وسائل الشیعه، ج3، ص422.

[3] ‌قرآن کریم، سوره حج(22)، آیه 40

[4] قرآن کریم، سوره بقره(2)، آیه 114.

[5] «وَ أنَّ المَساجِدَ لِلهِ فَلا تَدعوا مَعَ اللهِ أحَداً»؛ قرآن کریم، سوره جن(72)، آیه18.

[6] «وَ أقِیموا وُجوهَکُم عِندَ کُلِّ مَسجِدٍ وَ أدعُوهُ مُخلِصینَ لَهُ الدّینَ»؛ قرآن کریم، سوره اعراف(7)، آیه 29.

[7] سُبحانَ الّذی أسری بِعَبدِهِ لَیلاً مِن المَسجِدِ الحَرامِ إلی المَسجِدِ الأقصی»؛ قرآن کریم، سوره اسرا(17)، آیه1.

[8] «ألا طوبی لِعَبدٍ تَوَضّأ فِی بَیتِهِ ثُمَّ زارَنی فِی بَیتی»؛ عاملی محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج1، ص268.

[9] إنَّ بُیوتی فی الأرضِ اَلمَساجِدُ تُضیءُ لِأهلِ السَّماء کَما تُضیءُ النُّجومُ لِأهلِ الأرضِ؛ علملی محمدبن حسن، وسائل الشیعه، ج1، ص268.

امیرحسین احمدنیا

امیرحسین احمدنیا

پایگاه نشر سیاه‌مشق‌ها، گفتگوها، اندیشه ها، اخبار و اطلاع رسانی‌ها