حجت‌الاسلام والمسلمین امیرحسین احمدنیا به عنوان معاون فرهنگی و اجتماعی مرکز رسیدگی به امور مساجد استان‌های خراسان منصوب شد.

به گزارش خبرنگار روابط‌عمومی مرکز رسیدگی به امور مساجد استان‌های خراسان، حجت‌الاسلام والمسلمین مجتبی مهدوی ارفع، رئیس این مرکز، طی حکمی حجت‌الاسلام امیرحسین احمدنیا را به سمت معاونت فرهنگی و اجتماعی مرکز رسیدگی به امور مساجد استان‌های خراسان منصوب کرد.

در بخشی از این حکم با اشاره به آیه 29 سوره اعراف، «وَأَقِیمُوا وُجُوهَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ وَادْعُوهُ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ» (توجه خویش را در هر مسجد [و به هنگام عبادت] به‌سوی او کنید و او را بخوانید، در حالی که دین [خود] را برای او خالص گردانیده‌اید) آمده است: بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی، منشور ترسیمی رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت‌الله العظمی امام‌خامنه‌ای(دام ظله العالی) است و تلاش برای تحقق آن، وظیفه‌ای ایمانی‌انقلابی و بر دوش فردفرد و آحاد جامعه است.

از سوابق حجت‌الاسلام احمدنیا می توان به مدیریت آموزش مرکز رسیدگی به امور مساجد استان‌های خراسان اشاره کرد.

منبع خبر : http://masjedkh.ir/fa_ir/site/view/id/1855

حضرت امام خمینی (رحمه الله علیه):

مسجد محلی است که از آن باید امور اداره بشود، این مساجد بود که این پیروزی را برای ملت ما درست کرد، این مراکز حساسی است که ملت باید به آن توجه داشته باشند؛ این طور نباشد که خیال کنیم حالا دیگر ما پیروز شدیم، دیگر مسجد می خواهیم چه کنیم؟ پیروزی ما برای اداره مسجد است.[1]

مسجد ابتکار دین مبین اسلام در آغازین روزهای ولادت و کانون مرکزی جامعه اسلامی در تصمیم‌گیری، فرهنگ‌سازی، مدیریت و مرجع رفع مشکلات حکومت و مردم در جامعه‌ی‌اسلامی بر محور نماز و ذکر و دعا بوده است.

با نگاهی به صفحات تاریخ و غور در گذشته ی تاریخی «مسجد» می توان گفت مسجد اولین نهاد فرهنگی، اجتماعی و سازمانی است که مستقیما توسط پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و در نخستین روزهای تاسیس حکومت اسلامی پایه گذاری شده است.

مسجد از ابتدای تاسیس قلب تپنده ی جامعه اسلامی، مرکز بی بدیل اجتماع مسلمانان، کانون همفکری و مشورت و فرماندهی و محل حل مشکلات جامعه ی اسلامی بر محور ذکر و دعا بوده است.

شاید بتوان گفت مسجد در گذر تاریخ فراز و نشیب های متعددی را طی کرده، از تحولات فرهنگی گرفته تا معماری و زینت ظاهری اما حقیقت آن است که «مسجد» در باطن هرگز تعریف اصیل خود را از دست نداده و هنوز هم کانون عبادت فردی و اجتماعی مسلمانان است.

مسجد از همان ابتدای اسلام، فقط یک عبادتگاه نبود بلکه محل اجتماع و مکان تجلی وحدت امت اسلامی بود و در این مکان مقدس به همه ی شئون جامعه ی اسلامی  اعم از عبادی، سیاسی، اقتصادی، قضایی، ارتباطی،تبلیغاتی و ... پرداخته می شد.

البته با وجود همه ی کارکردهای متعدد، همواره روح مسجد «مسجد و محل عبادت بودن» است و این شالوده و پایه ی همه ی فعالیت های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و ... امت مسلمان در راستای عبودیت حضرت باری تعالی است.

امیرحسین احمدنیا – 10رجب1442