-
يكشنبه, ۱۰ اسفند ۱۳۹۹، ۰۹:۴۳ ب.ظ
-
۸۹۹
السُّجودُ منتَهَی الِعباده من بَنی آدَمَ[1]
مسجد یعنی جایگاه سجده و سجده منتها و اوج بندگی و عبادت انسان در مقابل حضرت پرودگار جل و علی است.
مسجد در فرهنگ دینی یادآور عبودیت، بندگی و خضوع در محضر پرودگار علی اعلی است، با وجود اینکه زمین با همه‌ی وسعتش می تواند محل سجده و عبادت ذات باری تعالی باشد«جُعِلَت لی الأرضُ مسجدا...»[2]، اما برترین و اصیل ترین مکان برای عبادت و تقرب به پرودگار مسجد است.
لذا اصلی‌ترین نشانه‌ی مسجد و محور تمام کارکردهای مسجد، ذکر و یاد خدای تبارک و تعالی و عبادت ذات بی متهای او می باشد. در آیات کلام الله وحی، از مسجد به عنوان جایگاه ذکر و یاد خداوند و محل ذکر اسماء حسنی او یاد می شود: «وَ مَساجِدُ یُذکَرُ فِیها اسمُ اللهِ کَثِیراً»[3]و از این روست که ظالم ترین فرد کسی است که مردم را از ذکر و عبادت خدا در مساجد محروم می کند«وَ مَن أظلَمُ مِمَّن مَنَعَ مَساجِدَالله أن یُذکَرَ فِیها اسمُه»[4] .
مسجد جایگاه عبادت خالصانه‌ی خداوند[5]، محل نجوای صادقانه با معبود[6]، پایگاه عروج انسان از خاک به افلاک[7]، زیارتگاه حضرت الله جل جلاله[8] و خانه‌ی نورانی حضرت پرودگار[9] است.
امیرحسین احمدنیا – 16 رجب 1442 هـ . ق
[1] مجلسی،محمدباقر، بحارالانوار، ج82،ص164.
[2] عاملی، محمدحسن، وسائل الشیعه، ج3، ص422.
[3] قرآن کریم، سوره حج(22)، آیه 40
[4] قرآن کریم، سوره بقره(2)، آیه 114.
[5] «وَ أنَّ المَساجِدَ لِلهِ فَلا تَدعوا مَعَ اللهِ أحَداً»؛ قرآن کریم، سوره جن(72)، آیه18.
[6] «وَ أقِیموا وُجوهَکُم عِندَ کُلِّ مَسجِدٍ وَ أدعُوهُ مُخلِصینَ لَهُ الدّینَ»؛ قرآن کریم، سوره اعراف(7)، آیه 29.
[7] سُبحانَ الّذی أسری بِعَبدِهِ لَیلاً مِن المَسجِدِ الحَرامِ إلی المَسجِدِ الأقصی»؛ قرآن کریم، سوره اسرا(17)، آیه1.
[8] «ألا طوبی لِعَبدٍ تَوَضّأ فِی بَیتِهِ ثُمَّ زارَنی فِی بَیتی»؛ عاملی محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج1، ص268.
[9] إنَّ بُیوتی فی الأرضِ اَلمَساجِدُ تُضیءُ لِأهلِ السَّماء کَما تُضیءُ النُّجومُ لِأهلِ الأرضِ؛ علملی محمدبن حسن، وسائل الشیعه، ج1، ص268.